dirksje

C.O.P.D.

Een ziekte met een naam
maar zonder een gezicht.
Van buiten niet te zien
wat het in mij heeft aangericht.

De vermoeidheid,de wanhoop,
het verdriet,de pijn.
Worden niet begrepen in een
wereld waar alles te zien moet zijn.

Ik lach,ik doe vrolijk
niet altijd even oprecht.
Het sloopt me van binnen
het is een lang en eenzaam gevecht.

Ik ben niet meer wie ik ooit was

Ik kan niet meer wat ik ooit kon.

Maar ook voor mij schijnt nog steeds

de warme levenszon.

Ik heb familie en lieve vrienden

zij kennen mijn enigste wens.

Zij luisteren en beschouwen me
niet als een zieke maar als een mens.